νεκριμαίος

νεκριμαίος: νεκριμαῑος, -αία, -ον (Α)

1. νεκρικός, θνησιμαίος

2. αυτός που έχει χαρακτηριστικά νεκρού

3. το ουδ. ως ουσ. τὸ νεκριμαῑον

το θνησιμαίο, το πτώμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νεκρός + κατάλ. -ιμαῖος (< -ιμος και -αῖος), πρβλ. κοινων-ιμαίος, υποβολ-ιμαίος).

Игры ⚽ Нужна курсовая?

νεκριμαίων — νεκριμαῖος fem gen pl νεκριμαῖος masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νεκριμαίου — νεκριμαῖος masc/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νεκρός — ή, ό, θηλ. και ά (ΑΜ νεκρός, ά, όν) 1. αυτός που στερήθηκε τη ζωή, πεθαμένος («χελώνην ποὺ νεκρὰν εὑρών», Λουκιαν.) 2. αυτός που δεν έχει ζωτικότητα ή κίνηση, αδύνατος, άτονος, αδρανής (α. «να σέ σφίξω απεθυμάω, μα το χέρι είναι νεκρό», Σολωμ. β … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias